คนยากจนนั้นมักจะถูกเพื่อนบ้านดูถูก และหากจะไม่ตกอยู่ในความยากจนก็ต้องยอมเหนื่อยยาก ไม่ใช่เพียงแต่พูด ต้องลงมือกระทำด้วย ส่วนคนมั่งมีนั้นก็จะมีเพื่อนมาก ในขณะเดียวกันคนมั่งมีก็ไม่ควรดูถูกคนยากจน แต่ควรมีความเมตตาต่อเขา คนที่มีปัญญานั้นจะไม่คิดการชั่ว และถึงแม้เขาจะไม่มีเงินทองมาก แต่ปัญญาที่เขามีก็จะนำมาซึ่งความมั่งคั่ง ส่วนคนโง่นั้นไม่ว่าเขาจะแต่งตัวอย่างไร คนทั่วไปก็จะเห็นความโง่ของเขา

เมื่อเราเดินไปตามท้องถนน เรามักจะสังเกตเห็นว่า คนเราจะเดินให้ห่างจากคนที่ยากจนหรือดูทรุดโทรม แต่ขณะที่คนที่แต่งตัวดี ก็จะมีคนอยากเข้าใกล้ แต่พระธรรมตอนนี้เตือนเราไม่ให้ดูถูกคนยากจน แต่ให้เรามีใจเมตตาต่อคนเหล่านั้นที่ทุกข์ยากลำบาก ในขณะเดียวกันไม่ว่าเราจะอยู่ในฐานะอะไร เราควรขยันขันแข็งในการทำงาน เพราะไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ แต่จะต้องออกแรง จึงได้ผลตอบแทนกลับมา และเมื่อเราจะทำอะไรเราต้องใช้สติปัญญาที่มาจากพระเจ้า ไม่ใช่คิดแผนการณ์ที่ชั่วร้าย