คนที่ทำงานในที่ดินของตนเองก็จะมีอาหารการกินอย่างเพียงพอ แต่คนที่คาดหวังความฟุ้งเฟ้อจะถูกชักจูงไปในทางที่ผิด ในเทศกาลปีใหม่หรือเทศกาลที่สำคัญทั้งหลาย มักจะมีการเฉลิมฉลองกัน แต่การเฉลิมฉลองกันนี้มักมีการรื่นเริงและสิ่งของสวยงามที่ทำให้คนอยากได้ แต่ไม่รู้ว่าแท้ที่จริงคนที่จะได้มาซึ่งสิ่งของเหล่านี้ได้จะต้องทำงานหนักเพื่อให้มีรายได้มา พระธรรมข้อนี้ได้พูดถึงชีวิตของเกษตรกรที่เพาะปลูกพืชผลบนไร่นาของตนว่า จะมีอาหารการกินอย่างอุดมสมบูรณ์ ในทางตรงกันข้ามคนอีกกลุ่มหนึ่งไม่สนใจทำการเพาะปลูกกลับเข้าเมืองไปเพื่อจะได้สิ่งที่สวยงามแต่เป็นของชั่วคราว น่าเสียดายที่ชาวนา ชาวสวนไทย จำนวนมากได้ขายที่ดินของตนไปให้กับนายทุน เพื่อไปซื้อรถ ซื้อสิ่งของที่คนสวยใหญ่คิดว่าทันสมัย แต่พอเงินหมดและของที่ซื้อมาหมดสภาพ ตัวเองก็ไม่มีที่ทำกิน ตัวเองก็อดยาก เพราะไม่มีที่ทำกินของตัวเองแล้ว ดังนั้นหากเราเรื่องได้เราควรจัดลำดับความสำคัญให้ดีว่า เราจะเก็บอะไรไว้ จะขายอะไร เราควรจะเก็บที่ทำกินของเราไว้ หรือ เก็บเครื่องมือหากินไว้ให้ดี ส่วนสิ่งของที่ไม่ก่อให้เกิดอาหารหรือไม่ก่อให้เกิดรายได้ ขายทิ้งไปบ้างก็ไม่เป็นไร