Daily Devotion
January 18, 2013
ดู ลูกา 7:44-50 พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน (THSV)
เมื่อพระเยซูเข้าไปในบ้านของซีโมนผู้เป็นฟาริสี ขณะที่รับประทานอยู่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ซีโมนรู้ว่าเป็นคนบาปได้เข้ามาร้องไห้ที่พระบาทของพระเยซู และใช้ผมเช็ดพระบาทของพระองค์ และใช้น้ำมันชโลมพระบาทของพระองค์ แทนที่พระองค์จะตำหนิสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้กระทำ หรือความบาปที่นางเคยกระทำ พระองค์กลับเตือนสติซีโมนถึงสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้กระทำ และสิ่งที่ซีโมนไม่ได้ทำ การกระทำของนางนั้นมากกว่าการต้อนรับของซีโมนมากนัก การที่นางทำมากมายเช่นนี้เพราะนางรักมาก ที่นางรักมากเพราะนางได้สำนึกในพระคุณของพระเจ้ามาก เพราะนางได้ทำบาปมากจึงได้รับการยกโทษมาก
เมื่อนางมาหาพระเยซูนั้น นางไม่ได้พูดอะไรสักคำเดียว ไม่ได้มากล่าวสารภาพบาป แต่นางมาด้วยท่าทีที่ต้องการพระเมตตาจากพระเจ้า นางเชื่อว่าการกระทำเช่นนี้จะเป็นการได้รับพระเมตตาจากพระเจ้า เมื่อพระเยซูได้เห็นความเชื่อของนาง พระองค์จึงประกาศว่า "บาปของเธอได้รับการยกโทษแล้ว"
คริสเตียนรู้ว่า เราไม่สามารถรอดด้วยการกระทำ แต่รอดโดยพระคุณเพราะความเชื่อของเรา แต่อีกสิ่งหนี่งที่สำคัญคือ เมื่อเรามีความเชื่อ เราต้องสำแดงความเชื่อของเราออกมาเป็นการกระทำ ความรอดที่ผู้หญิงคนนี้ได้รับคือ ความรอดที่ได้จากความเชื่อที่สำแดงออกเป็นการกระทำ