Daily Devotion

February 20, 2013

ดู ลูกา 15:17-22 พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน (THSV)
คนเราเมื่อมีคนมีทองมากมักจะใช้จ่ายอย่างไม่รู้จักคิด เรื่องราวในพระคัมภีร์ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องบุตรน้อยหลงหายที่บางคนอ่านหรือเคยได้ยินมาแล้ว แต่อย่างไรก็ดีผมเห็นว่าเป็นเรื่องที่ยังใช้ได้อยู่ทุกยุคทุกสมัย โดยเฉพาะกับคนที่รักความสนุกสนานใช้จ่ายฟุ่ยเฟือย ชอบความบันเทิงกับเพื่อนฝูง ตอนมีเงินก็มีเพื่อนมาก พอเงินหมด เพื่อนก็หายหมด แม้แต่จะกินอาหารของหมูก็ยังไม่มีให้กิน เมื่อเขาไม่มีอะไรจะกิน เขาก็คิดขึ้นมาได้ว่า ลูกจ้างของพ่อเขายังได้กินดีกว่านี้อีก เขาเลยตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเพื่อไปขอเป็นลูกจ้างของพ่อก็พอ เมื่อเขามองดูอดีตของเขา เขาไม่ได้ขมขื่นใจ แต่ได้คิดถึงเสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่ดี เขาไม่ได้เสียดายเงินที่หมดไป พอคิดได้ก็เดินทางกลับบ้านทันที แทนที่พ่อจะรับเขาเป็นลูกจ้าง กลับรับเขาเป็นลูกเหมือนเดิม
ผมเชื่อว่ามีคนไทยจำนวนมากที่เป็นเหมือนลูกคนนี้ที่เคยได้รับสิ่งที่ดีจากพระเจ้าในอดีต อาจจะเคยในโรงเรียนของคริสเตียนหรือคาทอลิคหรือเคยไปโบสถ์คริสต์หรือวัดของคาทอลิค แต่ช่วงหนึ่งของชีวิตได้ออกไปผจญกับชีวิตในโลกมาอย่างโชกโชน เมื่อมองอดึตหรือคิดถึงอดึตที่ดีที่ได้รับจากพระเจ้าก็ไม่สายเกินไปที่จะกลับมาหาพระเจ้า พระเจ้าทรงพร้อมต้อนรับอยู่เสมอ เมื่อคิดได้ขอให้รีบกลับชีวิตจะดีขึ้น