ไม่มีใครดูถูกดูหมิ่นขโมยที่เข้าไปลักขโมยสิ่งของกิน เพราะความหิวก็จริง แต่หากขโมยคนนั้นถูกจับ ขโมยคนนั้นก็ต้องถูกลงโทษหนักกว่าสิ่งที่เขาขโมยมาเสียอีก พระคัมภีร์ตอนนี้ถ้าอ่านเพียงข้อเดียวก็อาจจะเข้าใจผิดได้ว่า ให้เราเห็นใจขโมยที่หิว แต่ถ้าอ่านอย่างต่อเนื่อง เราจะเห็นว่าพระธรรมตอนนี้เป็นการเตือนสติคนที่คิดจะขโมยเพราะความหิว เมื่อเจ้าหน้าที่บ้านเมืองจับขโมยได้ อาจจะไม่ตำหนิเรื่องความหิว แต่คงไม่ละเว้นโทษที่ไปขโมยของคนอื่นอย่างแน่นอน ดังนั้นเราไม่ควรใช้ความหิวเป็นข้อแก้ตัวให้เราทำความผิด หากเราหิวจริงๆ ไปขอความช่วยเหลือยังดีกว่าไปขโมย เพราะการขโมยนั้นเป็นความผิดที่ร้ายแรง