Daily Devotion

December 24, 2015
ข้อคิดจากพระธรรม สุภาษิต 6:1-5 พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน (THSV) ซึ่งเป็นข้อความที่ได้รับการเน้นด้วยสีเขียวจากพระคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน วิถีจัดการด้านการเงิน ซึ่งเปิดตัวเมื่อ 28 มีนาคม 2015
ลูกเอ๋ย ถ้าเจ้าเป็นผู้ค้ำประกันให้เพื่อนบ้านของเจ้า
ได้ทำสัญญากับคนแปลกหน้า
ถ้าเจ้าติดบ่วงเพราะคำจากปากของเจ้า
และเจ้าติดกับเพราะคำจากปากของเจ้า
ลูกเอ๋ย จงทำอย่างนี้และช่วยตัวเจ้าให้พ้นภัย
เพราะเจ้าตกอยู่ในกำมือเพื่อนบ้านของเจ้าแล้ว
รีบไป ถ่อมตัวลง และวิงวอนเพื่อนบ้านของเจ้า
อย่าให้ดวงตาของเจ้าหลับลง
อย่าให้หนังตาของเจ้าปรือไป
จงปลีกตัวของเจ้าจากภัย อย่างละมั่งปลีกตัวจากมือของนายพราน
อย่างนกจากมือของคนจับนก
ผู้เขียนได้เตือนไว้ว่า เราไม่ควรเป็นผู้คำ้ประกันใครเลย หากเผลอรับปากใครไปแล้วว่าจะคำ้ประกันให้เขา ก็จงรีบไปขอร้องเขาว่าจะขอถอนการคำ้ประกัน เพราะหากไม่รีบถอนตัวออก ตัวเราจะต้องรับผิดชอบสิ่งที่เราไม่ได้ก่อหนี้ และคนที่เป็นเจ้าหนี้จะจับเราแน่ หากคนที่เป็นลูกหนี้ไม่จ่ายคืนหนี้ ผู้คำ้ประกันจะต้องรับผิดชอบ 100%
การคำ้ประกันนั้นเป็นสิ่งที่พระคัมภีร์ได้แนะนำว่า อย่าเป็นผู้คำ้ประกันให้กับใครเด็ดขาด เพราะการช่วยเหลือแบบนี้มีความเสี่ยงที่สูงมาก และการคำ้ประกันนั้นเราไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย เพราะธุรกิจของเพื่อนบ้านหรือญาติของเรา เราก็ควบคุมไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาทำอะไรไม่ถูกต้อง เราก็ทำอะไรไม่ได้ สิ่งที่จะเกิดขึ้นคือ เมื่อเขาจ่ายหนี้ไม่ได้ เจ้าหนี้ก็จะมาทวงจากเรา และเราก็ต้องรับผิดชอบทุกอย่างที่คนอื่นทำไว้ เราอาจจะต้องล้มละลายไปเลยก็ได้ หากจะช่วยเหลือคนอื่น ก็ให้เป็นเงินหรือทรัพย์สินยังดีกว่าที่จะคำ้ประกันให้เขา