Daily Devotion
March 28, 2015
ดู เลวีนิติ 25:1-7 พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน (THSV) ซึ่งเป็นข้อความที่ได้รับการเน้นด้วยสีเขียวจากพระคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน วิถีจัดการด้านการเงิน ซึ่งจะเปิดตัวในเดือนมีนาคม 2015
พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสที่ภูเขาซีนายว่า “จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า เมื่อเจ้าทั้งหลายเข้าแผ่นดินที่เราให้เจ้านั้น ให้แผ่นดินนั้นถือสะบาโตแด่พระยาห์เวห์ จงหว่านพืชในไร่นาของเจ้าหกปี และจงลิดแขนงสวนองุ่นของเจ้าและเก็บผลหกปี แต่ในปีที่เจ็ดนั้นเป็นปีสะบาโต จงให้แผ่นดินหยุดพักสงบ เป็นปีสะบา...โตแด่พระยาห์เวห์ ห้ามหว่านพืชในไร่นาของเจ้า หรือลิดแขนงสวนองุ่นของเจ้า สิ่งใดที่งอกขึ้นมาเอง เจ้าห้ามเก็บเกี่ยว องุ่นอันเกิดอยู่ที่เถาซึ่งเจ้าไม่ได้ตกแต่งก็ห้ามเก็บ ให้เป็นปีที่แผ่นดินหยุดพักสงบ แผ่นดินในปีสะบาโตนั้นจะยังให้พืชผลแก่เจ้าทั้งหลาย คือแก่ตัวเจ้าเอง แก่ทาสชาย ทาสหญิงของเจ้า แก่ลูกจ้างของเจ้าและแก่คนต่างด้าวที่อยู่กับเจ้า พืชผลแห่งแผ่นดินทั้งสิ้น จะเป็นอาหารของสัตว์เลี้ยงของเจ้าและของสัตว์ป่าในนั้นด้วย
การให้แผ่นดินถือสะบาโตคือ การที่ให้แผ่นดินที่เราทำการเพาะปลูกนั้นได้หยุดพัก หมายความว่าเมื่อเราทำการเกษตรไปหกปีแล้ว ในปีที่เจ็ดเราจะไม่ทำอะไรกับแผ่นดินนั้น จะไม่มีการหว่าน ไม่มีการไถ ไม่มีการตัดแต่งกิ่ง ไม่มีการใส่ปุ๋ย พรวนดิน ใส่ยาฆ่าแมลง หรือแม้แต่การเก็บเกี่ยวผลผลิตเพื่อนำไปจำหน่าย แต่อนุญาตให้เก็บเพื่อการดำรงชีพเท่านั้น และเปิดโอกาสให้คนและสัตว์ได้เข้ามากินได้อย่างอิสระ
การทำตามข้อพระคัมภีร์ตอนนี้เป็นสิ่งที่ทำได้ยากมาก เพราะเทคโนโลยีสมัยใหม่ มักจะทำให้คนต้องการทำนา ทำสวนมากขึ้น ไม่ยอมให้มีวัชพืชขึ้นเลย ต้นไม้ใหญ่ก็โค่นลง สัตว์ป่าเข้ามาในที่นา หรือ สวนก็จะถูกไล่ไป ปัญหาสิ่งแวดล้อม และอากาศแปรปรวนจึงให้เราเห็นอยู่ทุกวันนี้ เพราะคนเราต้องการกอบโกยจากแผ่นดิน และไม่ให้แผ่นดินได้หยุดพัก การให้แผ่นดินได้หยุดพักนั้น เป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะแผ่นดินสามารถปรับสภาพของตัวมันเองได้ และคุณภาพของดินที่ถูกใช้ทรัพยากรไปเป็นเวลานานจะได้ฟื้นฟูสภาพของมันเอง หากเราพิจารณาดีๆ เราจะเห็นว่าป่านั้นจะเป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์กว่าพื้นที่คนเข้าไปทำการเพาะปลูกเสียอีก การให้แผ่นดินได้พักนั้นจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเราเอง