Daily Devotion
February 27, 2015
ดู อพยพ 21:28-32 พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน (THSV) ซึ่งเป็นข้อความที่ได้รับการเน้นด้วยสีเขียวจากพระคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน วิถีจัดการด้านการเงิน ซึ่งจะเปิดตัวในเดือนมีนาคม 2015
“ถ้าโคขวิดชายหรือหญิงถึงตาย จงเอาหินขว้างโคนั้นให้ตาย และห้ามกินเนื้อของมัน แต่เจ้าของโคตัวนั้นไม่มีโทษ แต่ถ้าโคนั้นเคยขวิดคนมาก่อน และมีผู้มาเตือนให้เจ้าของทราบ แต่เจ้าของไม่ได้กักขังมันไว้ มันจึงขวิดชายหรือหญิงถึงตาย ให้เอาหินขว้างโคนั้นเสียให้ตาย และให้ลงโทษเจ้าของถึงตายด้วย ถ้าจะเรียกร้องการชด...ใช้จากผู้นั้น เขาต้องเสียค่าไถ่แทนชีวิตของเขาตามที่ได้เรียกร้อง หากโคนั้นขวิดบุตรชายหรือบุตรหญิง ก็จงปรับโทษตามกฎนี้เช่นกัน ถ้าโคนั้นขวิดทาสชายหญิงของผู้ใด เจ้าของโคต้องให้เงินสามสิบเชเขลแก่นายของทาสนั้น แล้วต้องเอาหินขว้างโคนั้นให้ตายเสียด้วย
โคถือเป็นสัตว์เลี้ยงที่มีเจ้าของ ดังนั้นเจ้าของต้องมีส่วนรับผิดชอบในการกระทำของโคด้วย หากเป็นการกระทำให้คนตายครั้งแรก เจ้าของไม่มีความผิด แต่โคต้องถูกฆ่าให้ตาย หากโคเคยทำอันตรายคนมาก่อน แต่เจ้าของไม่กักขังมันไว้ให้ดี เมื่อมันไปทำให้คนอื่นตาย เจ้าของและโคจะต้องถูกฆ่าให้ตายด้วย ยกเว้นญาติของผู้ตายยินดีรับการชดใช้จากเจ้าของโค เจ้าของโคก็จะไม่ต้องถูกลงโทษถึงตาย และหากผู้ที่เสียชีวิตเป็นทาส เจ้าของโคก็ไม่ต้องถูกลงโทษถึงตาย แต่ก็ต้องชดใช้ค่าเสียหายแก่นายของทาส แต่โคนั้นจะต้องตาย
ปัจจุบันนอกจากมนุษย์จะเลี้ยงสัตว์เพื่อใช้แรงงานแล้ว มนุษย์ก็ยังเลี้ยงสัตว์เพื่อเป็นเพื่อนอีกด้วย สัตว์เลี้ยงที่มนุษย์นิยมเลี้ยงในปัจจุบันคือสุนัข และดูเหมือนว่าสุนัขก็สร้างปัญหาให้เกิดระหว่างเพื่อนบ้านด้วยกัน บางครั้งคนก็ทำร้ายสุนัข บางครั้งสุนัขก็ทำร้ายคน ทำให้ความสัมพันธ์ของเพื่อนบ้านก็เสียไป เมื่อใครคิดจะเลี้ยงสุนัขก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่สุนัขทำ หากสุนัขนั้นไปทำอันตรายคนอื่น เจ้าของก็ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำนั้นๆ ด้วย ดังนั้นเราต้องรู้จักควบคุมดูแลสุนัขของเราไม่ให้ไปทำร้ายผู้อื่น หากสุนัขของเรามีแนวโน้มที่จะไปทำร้ายผู้อื่นเราต้องกักขังให้ดี และหากสุนัขของเราไปทำร้ายผู้อื่นเราก็ต้องรับผิดชอบต่อความเสียหายที่เกิดจากสุนัขของเรา