ข้อความใน 22:3 นั้นคล้ายคลึงกับ 14:16 ต่างกันที่ในตอนนี้ใช้คำว่า "คนสุขุม" ส่วนใน 14:16 ใช้คำว่า "คนมีปัญญา" ในตอนนี้ใช้คำว่า "คนรู้น้อย" ส่วนใน 14:16 ใช้ "คนโง่" แต่คำสอนอยู่ในแนวทางเดียวกันคือพฤติกรรมของคนมีปัญญาจะระมัดระวังตัว ส่วนคนโง่นั้นจะประมาท ขาดความรอบคอบ จึงมักจะพบกับอันตรายที่ไม่จำเป็น นอกจากนี้พระธรรมตอนนี้ยังสอนให้เราเป็นคนถ่อมใจและยำเกรงพระเจ้า เพราะจะทำให้เราได้รับความมั่งคั่ง เกียรติ และชีวิต คนที่ตลบตะแลงคือคนที่ไม่จริงใจ จะเจอกับสิ่งที่ทำร้ายเขาเอง แต่คนที่มีปัญญาจะปลอดภัยเพราะเขาระมัดระวังตัว คนเราจะมีปัญญาได้นั้น ต้องได้รับการสั่งสอนตั้งแต่วัยเด็ก
คนไทยปัจจุบันให้ความสำคัญกับเรื่องสุขภาพมาก เพราะอยากจะมีอายุยืนยาว เราจึงเห็นโฆษณาทุกรูปแบบ บางครั้งสิ่งเหล่านี้ก็เป็นสิ่งหลอกลวง พระธรรมตอนนี้สอนเราให้สุขุม อย่าหลงเชื่ออะไรง่ายๆ และสอนเราไม่ให้เป็นคนหลอกลวงคนอื่น เพราะคนที่หลอกลวงคนอื่นจะถึงความพินาศ แทนที่เราจะหวังรวยทางลัด หรือจะได้สุขภาพดีทางลัดนั้น พระธรรมตอนนี้สอนเราให้ถ่อมตัว และยำเกรงพระเจ้า เพราะสองสิ่งนี้จะทำให้เรามีชีวิตรอดจากอันตรายรูปแบบต่างๆ นอกจากนี้เรายังต้องมีการสอนลูกหลานของเราตั้งแต่เด็กให้รู้จักยำเกรงพระเจ้า และถ่อมใจ เพื่อเขาจะมีชีวิตยืนยาวในแผ่นดินโลก ไม่ใช่ให้แต่เงินทองเพื่อใช้จ่ายกับสิ่งของทางวัตถุเท่านั้น