Daily Devotion

March 8, 2016
ข้อคิดจากพระธรรม สุภาษิต 20:16-17 พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน (THSV) ซึ่งเป็นข้อความที่ได้รับการเน้นด้วยสีเขียวจากพระคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน วิถีจัดการด้านการเงิน ซึ่งเปิดตัวเมื่อ 28 มีนาคม 2015
จงริบเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้คนอื่น
และจงยึดมันไว้ เมื่อเขาประกันให้คนต่างด้าว
อาหารที่ได้มาด้วยการหลอกลวงมีรสหวานแก่ผู้ได้มา ...
แต่ภายหลังปากของเขาจะเต็มไปด้วยกรวดทราย
เมื่อใครให้ประกันคนอื่น และคนที่เขารับประกันไว้หนีไป โดยเฉพาะเมื่อเขาเป็นคนต่างบ้านต่างเมือง ก็จงริบเงินคำ้ประกันนั้นเสีย เพราะการไปตามทวงคืนคนที่อยู่ต่างประเทศก็เป็นการยาก อาหารหรือทรัพย์สินเงินทองที่ได้มาง่ายๆ อย่างไม่ถูกต้อง ในไม่ช้ามันก็จะหมดไปหรือหายไป
อย่าคำ้ประกันใครง่ายๆ หากเราคำ้ประกันคนที่เราไม่รู้จักจริงๆ แล้ว เราจะต้องรับผิดชอบสิ่งที่คนอื่นทำ เราจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย หากเกิดความเสียหายขึ้น และเจ้าหนี้ไม่สามารถทวงคืนจากลูกหนี้ได้ เขาก็จะมาหาคนที่คำ้ประกัน เมื่อเราคำ้ประกันใครไว้ เราก็จะต้องรับผิดชอบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สำหรับคนที่หลอกให้คนอื่นคำประกันให้ แล้วหนีความรับผิดชอบไป เพราะคิดว่าของหรือทรัพย์สินที่ได้มานั้นมันง่ายเหลือเกิน ในที่สุดชีวิตของเขาก็จะไม่มีอะไรเหลือ เพราะตัวเขาเองจะไม่ได้รับความไว้วางใจจากใครอีก สิ่งที่เขาทำไว้กับคนอื่น คนต่อไปก็ไม่ยอมให้เขาหลอกอีก เมื่อคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากก็จะไม่มีใครช่วยเหลือเขา ก็คนต้องกินก้อนกรวดเป็นอาหาร