ข้อคิดจากพระธรรม ปัญญาจารย์ 6:7-8 พระคริสตธรรมคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน (THSV)ซึ่งเป็นข้อความที่ได้รับการเน้นด้วยสีเขียวจากพระคัมภีร์ฉบับมาตรฐาน วิถีจัดการด้านการเงิน ซึ่งเปิดตัวเมื่อ 28 มีนาคม 2015

การตรากตรำทั้งหมดของมนุษย์ก็เพื่อปากของเขา แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่รู้จักอิ่ม เพราะว่าคนมีสติปัญญาได้เปรียบอะไรกว่าคนเขลาเล่า? หรือคนยากจนที่รู้จักวางตัวต่อหน้าคนทั้งปวงก็ได้เปรียบอะไร?

คนเรายอมทำงานก็เพราะหิว แต่ถึงกินไปแล้วหนึ่งมื้อก็ต้องหิวอีก และก็ทำงานอีก ไม่ว่าคนนั้นจะมีสติปัญญาหรือไม่มีสติปัญญาก็ต้องทำงาน คนยากจนที่รู้จักวางตัวก็ต้องทำงาน เพราะเมื่อเขาหิวเขาต้องกิน เมื่อจะกินก็ต้องหางานทำ
แรงจูงใจที่ให้คนทำงานอาจจะไม่เหมือนกัน บางคนก็ทำงานที่ตนเองชอบ บางคนก็ไม่ได้ทำงานที่ตนเองชอบ แต่ทำงานที่ทำให้ตนเองได้เงินเยอะๆ แต่อย่างไรก็ตามแรงขับเคลื่อนอย่างหนึ่งทำให้ทุกคนต้องทำงานคือความหิว และมนุษย์เราส่วนใหญ่ก็กินอาหารวันละ 3 มื้อ บางคนยังมีของว่างระหว่างมื้ออีก หลายคนกินบ่อยมาก กินทั้งๆ ที่ยังไม่หิวเลย หากเราไม่ทำงานไปนานๆ เราก็จะไม่มีเงินไปซื้ออาหาร หรือมีเงินซื้ออาหาร ไม่ยอมลุกไปซื้ออาหารก็จะไม่มีกิน ความหิวเป็นการกระตุ้นให้เราต้องทำอะไรสักอย่างหนึ่ง ความหิวเป็นกลไกอย่างหนึ่งที่พระเจ้าใส่ไว้ในตัวมนุษย์เพื่อให้มนุษย์ทำงาน